«شیگرو میاموتو» (به ژاپنی میاموتو شیگرو) در شانزدهم نوامبر ۱۹۵۲ در
روستای «سونوبی» در نزدیکی «کیوتو» پایتخت قدیمی ژاپن به دنیا آمد. پدرش
مدرس زبان انگلیسی بود. در همان اوان کودکی به جهان پیرامون توجه نشان
می‌داد و در طبیعت کندوکاو می‌کرد. در یکی از این گشت‌وگذارها غاری پیدا
می‌کند. خودش می‌گوید این طبیعت‌گردی‌ها الهام‌بخش ساخت بازی‌های چون
«افسانه‌ی زلدا» (The Legend of Zelda) شد.
امروزه با پیشرفت‌های ثانیه‌ای علم رایانه، چه در بخش نرم‌افزاری و چه در بخش سخت‌افزاری، شاهد پیشرفت چشمگیر بازی‌های ویدیویی هستیم. پیشرفتی که باعث شده است هرچه بیشتر و بیشتر، مخاطبان جذب بازی‌های ویدیویی بشوند. در این میان، نگاه حرفه‌ای شرکت‌ها به صنعت بازی‌سازی که چهارمین صنعت پر درآمد دنیا محسوب می‌شود، باعث شده است تا بازی‌های ویدیویی از نظر محتوا و داستان روز به روز غنی‌تر و سرشارتر شوند؛ چنانچه بازی‌هایی چون «آنچارتد ۴» و «آخرین ما» دو نمونه‌ی بارز یک بازی با داستان فکر شده هستند؛ اما موضوع مورد بحث ما در این مقاله «ده قاتل | ده بازی که دست‌شان به خون آلوده است» می‌باشد!
در عهد کهن، جهان ناساخته بود؛ و محجوب در لفافی از مه. گستره‌ای از مغاک‌هایی خاکستری، درختانی سترگ و اژدهایانی ابدی. و سپس آتش پدیدار آمد و به تبع آن افتراقی بس عظیم. حمیم و زمهریر، حیات و ممات، و البته… نور و ظلمات.
و از میان تاریکی، آمدند.
و در روشنایی آتش، ارواح باستانی را یافتند.
نیتو، نخستین از میان مردگان.
ساحره‌ی آیزالیت و دختران آشوبش.
گوین، فرمانروای آفتاب و شوالیه‌های وفادارش.
و آدم‌واره‌ی پنهان، آن فراموش‌شده.
