خانه مشهور به کاخ ثابت پاسال در کوچه ناهید در ابتدای بلوار آفریقا واقع شده است. این خانه ١١ هکتاری که زمانی بزرگ‌ترین خانه تهران بوده و در دهه پنجاه ارزشی معادل ۱۵ میلیون دلار داشت، گویی در آخرین روزهای فعالیت شورای چهارم سرنوشت دیگری پیدا کرده است و اعضای شورا بی‌توجه به تمام هشدارها و درخواست‌هایی که برای حفظ این بنا در این سال‌ها مطرح شد، مجوز تخریب آن و ساخت مسجد در زمین مصادره‌ای آن را به مالک فعلی آن داده‌اند.
آیا تا کنون با خود اندیشیده اید نام شرکت های معروف بین المللی از کجا می آیند؟ بدلیل شهرت این شرکت ها، نام تجاری آنها به گوش بسیاری از ما آشنا است و به همین دلیل به سادگی از کنار آن می گذریم. اما واقعیت این است که اغلب آنها معانی خاصی دارند.
در سال های اخیر، بر میزان پرخاشگری شماری از کاربران ایرانی در فضای مجازی افزوده شده است و هر روز شاهد اخبار از هجوم چند هزار نفری بخشی از کاربران جامعه اطلاعاتی کشور به صفحات شخصی شخصیت های مختلف در ایران و جهان به مناسبت های گوناگون هستیم. چرا خشونت گرایی دیجیتالی وارد سبک زندگی بعضی ها شده است؟
فحش های فارسی . .. اهانت های فارگلیسی . . . توهین های نژاد پرستانه . . . این ها بخشی از موضوعاتی است که هر روز در فضای شبکه های اجتماعی سلبریتی ها توسط شماری از کاربر نما های فارسی زبان مشاهده می کنیم و گویا پایانی هم ندارد. . . . .به نظر می رسد سبک زندگی دیجیتالی بخشی از جامعه اطلاعاتی ایران با خشونت گرایی و ابتذال نویسی در فضای اینترنت در هم آمیخته است و باید برای کاهش این سندروم دیجیتالی، آگاهی بخشی به جامعه افزایش یابد.
دو سال پیش بود که آمنه الحداد، در حالی که خود را برای مسابقات المپیک تابستانی ریو در رشته ی وزنه برداری آماده می کرد، تماسی از کمپانی مشهور نایکی دریافت نمود که از وی درخواست شده بود در صورت تمایل با آن ها قرارداد بسته و لباس مخصوص این کمپانی با حجاب کامل اسلامی را بر تن کند.
وی بهترین انتخاب برای این کار بود. آمنه الحداد ۲۷ ساله اهل دوبی و سابقاً روزنامه نگار بوده است اما به یک باره تصمیم گرفت که برای داشتن یک زندگی سالم تر به ورزش روی آورد و رشته ی وزنه برداری را برای این کار انتخاب کرد. آمنه در محیطی به دنیا آمده بود که زنان بنا بر اعتقادات دینی خود حجاب اسلامی را رعایت می کردند و به پوشیدن لباس هایی مانند زنان ورزشکاران غربی رضایت نداشتند.
انسان‌ها از هزاران سال پیش تعمداً بدنشان را دستکاری می‌کرده‌اند. این
کار همواره دلایل متفاوتی داشته است: از دلایل فرهنگی گرفته تا باورهای
مذهبی و معنوی؛ برخی اما تنها برای جلب توجه نزد جنس مقابل دست به این قبیل
کارها می‌زنند!
"شونالی خاتون"، مدل نوجوان، خرامان خرامان روی سکو راه می‌رفت و حضار برایش جیغ و هورا می‌کشیدند. شونالی در یک "فشن شو" در پایتخت بنگلادش حاضر شده بود اما نه او یک مدل معمولی بود و نه آن نمایش مد، یک نمایش معمولی!
ژاپن کشوری جزیره ای است که از بیش از ۶٫۸۵۲ جزیره ی مختلف تشکیل شده و یکی از اقتصادهای برتر جهان به شمار می آید. در زبان ژاپنی واژه ی «ژاپن» به معنای ریشه ی خورشید است و به همین دلیل معمولا ژاپن را کشور آفتاب تابان می نامند. این کشور دارای مناطق دیدنی و تفریحی بسیاری است و مردم آن نیز سنت های قدیمی و جالبی دارند اما برخی ویژگی های جالب در مورد این کشور وجود دارد که قصد داریم در ادامه ی مطلب به آن ها اشاره کنیم پس با ادامه ی متن همراه باشید.
یکی
از تصاویر کلاسیک فیلم‌های سینمایی کلاسیک هالیوود، همیشه تصویری از یک
تقویم بود که ورق می‌خورد، سرعت می‌گرفت، پیش می‌رفت و در آخر به تاریخ
موردنظری می‌رسید که تماشاگر باید آن را می‌فهمید. گاهی تقویم قرار بود فقط
پیش رفتن زمان را نشان بدهد. گذر سال‌ها و ماه‌ها یا تغییر فصل‌ها در فیلم
عمدتا از طریق تقویم‌ها نمایش داده می‌شد. تقویم پنداری تجسم نمادین گذر
مادی زمان بود. سینمای ناتوان از نمایش زمان ترجیح می‌داد زمان را به کالبد
ذهنی‌تر تقویم فرو بکاهد تا بتواند با آن بازی کند و آن را به نمایش
بگذارد.
اما تقویم‌ها امروز در دنیای ما
کاربرد دیگری هم پیدا کرده‌اند. امروز تقویم‌ها هستند که برای زندگی بشر
برنامه می‌ریزند. به نظر می‌رسد که تقویم‌ها رفته رفته دیگر فقط همان تجسم
نمادین زمان که پیش‌تر بودند نیستند، بلکه تصمیم گرفته‌اند در زمان دستکاری
کنند و آن را از نو سامان ببخشند. تقویم‌ها دیگر آن‌قدرها هم خنثی نیستند.
انگار پس از چند ده قرن گذر آرام تقویم‌ها از کنار زمان و قرار گرفتن در
خدمت آن، حالا تصمیم گرفته‌اند زمان را به خدمت خود بگیرند.
معروف است که می‌گویند تقویم به
زندگی بشر نظم داده است تا استفاده مفیدتری از زمان داشته باشد. شاید همین
حالا وقت پرسیدن این سوال هم باشد: «مفید برای چه کسی؟»
وحید حسینی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، می‌گوید هوای شهر بیش از اندازه آلوده است. شوربختانه، هوا آلوده است ولی آلودگی هنوز بیش از اندازه نیست. به بیان دیگر، شاید سخن مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران روزی درست باشد، اما شوربختانه هنوز درست نیست. واقعیت مساله این است که محیط زیست پاک مطلوب است، کوچک‌ترین شکی در این نیست. هوایی که استنشاقش کنیم و حس خفگی به ما دست ندهد، یا حتی هوایی که ما را نکشد، خواسته همه ماست. لیکن، ما خواسته‌های دیگری هم داریم، که محیط زیست پاک، بین آنها کالایی لوکس محسوب می‌شود. این یعنی که هوای زمستانی‌ای عاری از دود خودروها که بشود به درونش کشید و خفه نشد، چیزی است که زمانی خواهان آن خواهیم بود و به دستش خواهیم آورد که کمی ثروتمندتر از این باشیم.
