بازی‌های رایانه‌ای خلق شده‌اند تا ما را از دنیای واقعی‌مان رها کنند و به دنیای مهیج و جذاب خود ببرند اما چه چیزی باعث می‌شود تا آنها لذت بخش باشند و دنیای ما کسالت آور؟
در این‌جا چهار ویژگی خاص بازی‌های رایانه‌ای را ذکر می‌کنم که همه ما آرزو داریم تا واقعیت داشته باشند:
وحید حسینی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، می‌گوید هوای شهر بیش از اندازه آلوده است. شوربختانه، هوا آلوده است ولی آلودگی هنوز بیش از اندازه نیست. به بیان دیگر، شاید سخن مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران روزی درست باشد، اما شوربختانه هنوز درست نیست. واقعیت مساله این است که محیط زیست پاک مطلوب است، کوچک‌ترین شکی در این نیست. هوایی که استنشاقش کنیم و حس خفگی به ما دست ندهد، یا حتی هوایی که ما را نکشد، خواسته همه ماست. لیکن، ما خواسته‌های دیگری هم داریم، که محیط زیست پاک، بین آنها کالایی لوکس محسوب می‌شود. این یعنی که هوای زمستانی‌ای عاری از دود خودروها که بشود به درونش کشید و خفه نشد، چیزی است که زمانی خواهان آن خواهیم بود و به دستش خواهیم آورد که کمی ثروتمندتر از این باشیم.
مأمور نازی باتوم سیاهی به دستش گرفته، شق و رق ایستاده و با چشم‌های سرد و سختش به شما نگاه می‌کند. مدت طولانی‌ای است که زندانی آشویتس هستید؛ فکرتان به یک دست لباس تازه، یک وعده‌ی غذای بیشتر، امکان حمام کردن و منافعی است که ممکن است از انجام کارتان به دست بیاورید. می‌دانید که از لو دادن نقشه‌ی گروهیِ سه زندانی برای فرار از کمپ یکی از این امتیازها نصیبتان می‌شود. کافی است اراده کنید و به زبانش بیاورید. یاالله حرف بزنید، بگویید که زندانی‌‌های زیردستتان داشتند چه کار می‌کردند، که چطور شما با ظرافت و دقت بی‌نهایتتان نقشه‌شان را گوش کردید و با چه احساس مسئولیت وفادارانه‌ای دارید گزارششان را می‌دهید. دهانتان آب افتاده از فکر نانی که خواهید خورد. صدای مأمور را به زور می‌شنوید که از شما اطلاعات می‌خواهد. دهانتان را باز می‌کنید و کلمه‌ها بی‌اختیار خارج می‌شوند. شما به هم‌کیش‌هایتان خیانت می‌کنید.
«فیلیپ دبلیو شیلر» (Philip W. Schiller) مشهور به «فیل شیلر» در هشتم ژوئن ۱۹۶۰ در شهر «ناتیک» واقع در ایالت ماساچوست آمریکا به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان‌جا گذراند ولی برای تحصیلات دانشگاهی به شهر «بوستون» ماساچوست رفت و در دانشگاه این شهر ثبت نام کرد. او در این دانشگاه در رشته‌ی زیست‌شناسی درس خواند و در ۱۹۸۲ لیسانس خود را دریافت کرد.
اخبار بی ملاحظه می رسند و قاطع. از آوارهای ریخته شده و جان های در مخاطره می گویند. اخبار برای این روزهای تهران بی رحم می رسند. بدون دعوت از میان پنجره های بلندقامت پنجاه و چند ساله عزیز کرده مان پخش می شوند. یک کلاغ و چهل کلاغ نمی خواهد وقتی ساعت ۱۱و ۳۵ دقیقه صبح آخرین روز دی ماه، تصویر فرو ریختن پلاسکو دست به دستمان می شود. تهران شهر بی دفاع می شود وقتی آتش نشان ها غرق در آوار پلاسکو فرو می ریزند. تهران سر خم می کند در اندوه آن هایی که به آتش زدند، لباس هایی که رخت شادی نبودند، هیزم آتش شدند و پلاسکویی که دیگر از چهارراه استانبول ما را بدرود نمی گوید. ماهی ها و آتش نشان ها را به یاد آوریم همیشه در این روز پر دود و پر اشک.
همواره می توان در زمینه معماری و طراحی خلاقیت و ابتکارهای جالبی به خرج داد. ما نیز در این مطلب قصد داریم یکی از کارهای جالب در این زمینه را به شما نشان دهیم.
هنگامی که «ریکاردو بوفیل» در سال ۱۹۷۳ میلادی تصادفا با یک کارخانه سیمان مخروبه مربوط به جنگ جهانی اول برخورد کرد، دنیایی از تفکرات و ایده ها به سراغش آمد. این مکان که ۴۵ سال قبل تاسیس شده بود، خیلی زود به خانه ای زیبا و منحصر به فرد تبدیل گشت. این کارخانه که خارج از شهر بارسلونای اسپانیا قرار دارد، به خاطر آلودگی شدید تعطیل شده بود. ریکاردو و تیمش تعمیرات زیادی را در آن انجام دادند.
آثار تمدن بزرگ پارسی و تاثیر آن بر سرزمین های مختلف، در جای جای کره خاکی دیده می شود و اکنون با جادوی فناوری اطلاعات در عرصه گردشگری، زوایایی از این شکوه پارسی، بیش از پیش بر شهروندان دهکده جهانی، آشکار شده است.
روایت تاثیر فرهنگ، زبان، ادبیات و تمدن ایران و ایرانیان در قاره سبز، مثنوی هفتاد من کاغذ است و هجوم دانشجویان و محققان شرق و غرب برای یادگیری زبان و ادب پارسی در چند دهه اخیر، خود دلیلی بر افزایش درک جهانی از واقعیت های تمدنی الهام بخش در تاریخ بشر بوده که اکنون، هشتاد میلیون ایرانی، وارثان آن به شمار می روند.
روسیه، سرزمین شگفت انگیز “اولین” ها، یکی از جاهایی قلمداد می شود که هم به فرهنگ ایران مدیون است و هم تاثیر زیادی بر فرهنگ و تاریخ این مرز و بوم داشته است. روابط رسمی سیاسی و اقتصادی ایران با روسیه، بیش از ۵۱۵ سال قدمت مستند و مستدل دارد که تقریبا با کم تر کشوری در دنیا، چنین ارتباطات ساختار یافته ای مشاهده می گردد.
نمایشگاهی از پوسترهای ایرانی از تاریخ ۲ الی ۲۷ اسفند ماه با عنوان باغ ایرانی در گالری ۱۱۴ دپارتمان هنر، تاریخ هنر و دیزاین دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا در حال برگزاریست.
این نمایشگاه شامل ۷۵ پوستر از ۶۷ طراح و استودیو گرافیک ایرانی می‌باشد که
به همت مهرداد صداقت در دو بخش حرفه‌ای و دانشجویی و در دو گالری مجزا
برپا شده است که در ادامه پست گزارش تصویری این رویداد را باهم می بینیم.
اگر از باورهای متوهمین توطئه‌ای بگذریم که باور دارند جناب آدولف هیتلر هنوز زنده است و گوشه‌ای از جهان با ناپلئون و صدام و بن لادن بیلیارد بازی می‌کند، هنوز هم بعضی حقایق جالب درباره‌ی پر سر و صداترین جنایتکار قرن بیستم پیدا می‌شوند که بعضاً آنقدر عجیبند که بشود در کمد همان تئوری توطئه‌های دوستان بشقاب‌پرنده‌پرست زمین‌تخت‌گرا گذاشتشان. حقایقی جالب و اغلب خوانده نشده هستند(یعنی قرار نیست آن حقیقت نخ‌نمای تلاشش برای نقاش بودن را تکرار کنیم) درباره‌ی این مرد نه چندان محبوب تاریخ که شاید و باید برایتان جذاب و خواندنی باشند. البته لفظ نه‌چندان محبوب شاید چنان صحیح نباشد، به خصوص حالا که این مرد سیبیل کوتاه تاریخ به محبوبیت شنیعی میان هوخشتره دوستان رسیده است. همپای همان محبوبیتی که آلت رایت و برایت‌بارت در آمریکا کسب کرده است. پس دور از ذهن نیست ستاره‌ی بخت و اقبال هیتلر یک بار دیگر طلوع کند. با این حال شرط می‌بندم علاقه‌ی مردی که پنج میلیون انسان بی‌گناه را به کشتن داد به کارتون سفید برفی برایتان جالب‌تر از ادله‌ی عجیب آدم‌های دسته‌ی قبلی باشد. استدلال‌های بی سر و تهی مثل اینکه رایش سوم چون نوشیندنی‌های الکلی نمی‌خورد و سیگار نمی‌کشید لابد مرد خوبی بوده و بنابراین هایل هیتلر. پس این شما و این ۵ حقیقت جالب از هیتلر که احتمالاً نمی‌دانستید.
وقتی برای تحصیل به «سرزمین فرصت‌ها» رفت، می‌خواست معمار شود اما بی آن که پیش‌تر برنامه‌ای ریخته باشد، نهایتا از مهندسی سر در آورد و آینده‌اش با کهکشان‌ها و «ناسا» گره خورد. با زندگی‌نامه فیروز نادری همراه باشید.
فیروز مایکل نادری در ۲۶ اسفند ۱۳۲۴ در شیراز به دنیا آمد ولی تولد او در شناسنامه ۵ فروردین ۱۳۲۵ (۲۵ مارس ۱۹۴۶) قید شده. نادری اصالتا از تیره ندرلوی طایفه‌ی دره‌شوری، یکی از طایفه‌های بزرگ ایل قشقایی است. وقتی چهار ساله بود والدینش جدا شدند. پدرش مرد جهان و جهان‌گردی بود و به‌شدت اهل سفر. در این سفرها فیروز را هم همیشه با خود می‌برد. فیروز خاطره‌ی زیادی از مادرش ندارد؛ در تمام دوران کودکی پدرش اجازه دیدارشان را نمی‌داد؛ خودش می‌گوید: «این مسئله باعث شد سعی کنم با دنیای اطرافم رابطه‌ی نزدیک‌تری برقرار کنم چرا که از داشتن خانواده به شکل درست و سنتی‌اش محروم بودم.» فیروز ۱۲ سال اول زندگی‌اش را در شیراز گذراند و تحصیلات ابتدایی را تمام کرد. بعد به اتفاق پدر به تهران رفت و در دبیرستان اندیشه درس خواند.
